Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

Να κλείσουμε έναν κύκλο, να ανοίξουμε έναν νέο

Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από την αδυναμία του καπιταλισμού να επανέλθει σε ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης και ποσοστά κέρδους, γεγονός που αντανακλάται στη συνεχιζόμενη πολιτική αποσταθεροποίηση των καπιταλιστικών κρατών. Από την άλλη πλευρά, παρά τους μεγάλους αγώνες που έχουν δοθεί και γίνονται, η σημερινή κατάσταση στην ταξική πάλη καθορίζεται από την ανυπαρξία ικανών επαναστατικών δυνάμεων, που θα μπορούσαν να μετατρέψουν την καπιταλιστική κρίση σε επαναστατική κατάσταση. Στην Ελλάδα, πιο συγκεκριμένα, η αμηχανία του κινήματος οφείλεται στο γεγονός ότι η στρατηγική της υποστήριξης μιας «αριστερής» κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ οδηγήθηκε σε οικτρή διάψευση.
Ακριβώς επειδή η πηγή της κινηματικής κάμψης είναι η απογοήτευση, και όχι κάποιου είδους μαζική ενσωμάτωση ή μια πλήρης διάλυση των οργανώσεων των εργαζομένων, πιστεύουμε ότι μπορεί να ξεπεραστεί και να οδηγηθούμε σε νέα απότομα κινηματικά ξεσπάσματα. Στην μεταβατική αυτή περίοδο είναι σημαντικό να στηριχθούν αποφασιστικά όλοι οι υφιστάμενοι αγώνες, αλλά και να γίνει μια δουλειά υποδομής, οργάνωσης και στρατηγικού εξοπλισμού της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Αντίθετα με την ιδέα ότι τώρα που δεν τα πάμε καλά, δεν έχουμε την πολυτέλεια να χωρίζουμε τους αγωνιστές σε ρεφορμιστές και επαναστάτες, είμαστε πεπεισμένοι ότι για να τα πάμε καλά, πρέπει ένας αντικαπιταλιστικός επαναστατικός πόλος να ορθωθεί ανεξάρτητα από τον ρεφορμισμό, που έδειξε με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο την ικανότητά του να μετατρέπεται σε όργανο της αστικής τάξης μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Η συνύπαρξη με τον ρεφορμισμό στα ίδια πολιτικά μέτωπα και σχήματα λειτουργεί υπέρ του ρεφορμισμού και οδηγεί τελικά την εργατική τάξη σε ήττες και τις αντικαπιταλιστικές συνιστώσες στην καταστροφή – αυτό είναι το δίδαγμα που πρέπει να βγάλουν όσοι προσπαθούν να «αναστοχαστούν» την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ.